Η βιώσιμη κοροϊδία της Νάουσας

Την ώρα που οι δρόμοι της Νάουσας είναι γεμάτοι λακκούβες, τα χωριά μαραζώνουν και η καθημερινότητα των κατοίκων γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, ο δήμαρχος μάς μιλά για πρόοδο, για σχέδια και για οράματα. Από τα βήματα συνεδρίων, παρουσιάζει μια "Νάουσα του μέλλοντος", λες και ζούμε ήδη σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα και όχι σε μια παρατημένη επαρχία. Είναι εύκολο να λες μεγάλα λόγια όταν δεν περπατάς στους ξεχαρβαλωμένους δρόμους ούτε ζεις με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο απλός κόσμος λες και δεν πάει ο κόσμος στον άγιο Νικόλαο που βλέπει ένα ερείπιο να καταρρέει.

Η πόλη δεν χρειάζεται συνθήματα όπως «Δεν έχουμε θάλασσα» για να ξεχωρίσει. Χρειάζεται νοσοκομείο που να λειτουργεί, σχολεία που να μην στάζουν, δρόμους που να μην σκοτώνουν, και φροντίδα στα χωριά που ρημάζουν. Ποιος τουρισμός και ποια ανάδειξη του Βερμίου όταν δεν υπάρχει πρόσβαση ούτε για τους ντόπιους; Ποια εμπειρία θα προσφέρει η Νάουσα στον επισκέπτη όταν δεν έχει να προσφέρει ούτε τα βασικά στους ίδιους της τους κατοίκους;

Και όσο για τις μεγαλόστομες εξαγγελίες για κέντρα έρευνας, σχολές κρασιού και καινοτομίες, όλα αυτά είναι καλά για τις εφημερίδες και τις κάμερες. Ο κόσμος όμως δεν ζει από τις φωτογραφίες και τις υποσχέσεις. Ζει από το αυτονόητο, αυτό που δυστυχώς ο Δήμος έχει ξεχάσει: καθαριότητα, συντήρηση, φροντίδα, δουλειές. Αν δεν ξεκινήσουμε από αυτά, η "ανάπτυξη" θα μείνει μια ωραία λέξη για τα μικρόφωνα – και η Νάουσα ένα σκηνικό ερήμωσης, κόντρα στα φτιασιδώματα του δημάρχου.